Vršac i Bela Crkva-Banatski izlet

Banat je oduvek bio centar istorijskih događaja i migracija stanovništva.
Multikulturalnost jeste osnovna karakteristika koja razlikuje Banat od ostalih regija. Banat je, sa etničke i religijske tačke gledišta, jedna od najheterogenijih regija u Evropi.

Vršac

Vršac, jedan od najlepših banatskih gradova, nalazi se u severoistočnom delu Srbije, odnosno jugoistočnom delu Vojvodine uz rub Panonske nizije, u podnožju i na obroncima Vršačkih planina. Deo teritorije opštine Vršac zauzima prostor prirodnog rezervata Deliblatske peščare, poznate kao „Evropska Sahara“. Nalazi se severoistočno od Beograda na udaljenosti od 84 kilometara, od granice sa Rumunijom udaljen je svega 14 km, od Temišvara 77 km, administrativnog sedišta zapadne Rumunije, od Novog Sada udaljen je 147 km. Susedne opštine su: Bela Crkva, Kovin, Alibunar i i Plandište; a veća naselja koja se nalaze u okruženju su: Opovo, Kovačica, Alibunar, Plandište, Bela Crkva, Kovin, Pančevo.

Dvor Eparhije Banatske

Glavna ulica u Vršcu, Dvorska, dobila je ime po Episkopskoj palati (na srpskom Dvor znači Palata). Palata je podignuta 1672. Park u dvorištu Palate uređen je na francuski način, sa dve fontane i ograđen je baroknom ogradom.

Vladika Jovan Georgijević je dobio dozvolu kraljice Marije Terezije da sagradi ovaj Dvor kao rezidenciju banatskih episkopa. Kapela u unutrašnjosti datira iz 18. veka i posvećena je Svetim arhanđelima Mihailu i Gavrilu. Barokni ikonostas je oslikao slikar Nikola Nešković, deda Jovana Sterije Popovića. Zanimljiv je i veoma redak deo ikonostasa, gde je iznad bočnih dveri naslikan rodoslov Isusa Hrista po Starom Zavetu, po Jevanđelju. Na vrhu ikonostasa, ispod Raspeća, naslikane su kosti kao parafraza Golgote, gore je raspeće a na vrhu Vaskrsenje, kao suština hrišćanstva – pobeda nad smrću.

Preporuka šta posetit u Vršcu

Katedrala u Vršcu – Crkva Svetog Gerharda– Velelepni rimokatolički hram, posvećen Sv. Gerhardu, zidan je od 1860. do 1863. godine i danas predstavlja jedan od najreprezentativnijih objekata u gradu.

Manastir Mesić-Jedan je od najznačajnijih manastira u jugoistočnom Banatu, nastao najverovatnije u XV veku, mada ga po lokalnoj legendi osniva 1225. godine Arsenije Bogdanović Hilandarac koga je lično Sv. Sava postavio za igumana manastira. U crkvi posvećenoj Sv. Jovanu Krstitelju, nalaze se ostaci fresaka iz 1743. godine i dobro su očuvane. Ispod se nalazi još stariji sloj fresaka koji nije ispitan, kao i freske koje su nastale u XVIII veku. Manastir u svojoj riznici čuva vredne rukopise i knjiga, kao i niz slika poznatih slikara.

Gradski park– Na prostoru gde se danas nalazi zelena oaza, u XVIII veku prostirao se majur ugledne vršaćke porodice Šeribl. Vršačka municipija otkupila je “Šeriblov majur” 1797. godine, a 1817. godine menja naziv u ”Gradski majur” a kasnije i u ”Gradski park”. Danas je park pod zaštitom države i prirodni je spomenik vrtne arhitekture mešovitog pejsažnog stila. Na površini od skoro 6 hektara zasađene su brojne vrste listopadnog i zimzelenog drveća. Ukrasno grmlje, šiblje i raznovrsno cveće, od kojih su mnoge vrste retke i vredne, čine ovaj park pravom botaničkom baštom.

Vršačka kula-Vršačka kula, simbol ne samo grada već i cele okoline, sazidana je 1439 godine i veruje se da ju je podigao Đurađ Smederevac posle pada Smedereva sa ciljem da zaštiti svoje posede na prostoru današnje Vojvodine. Od celog utvrđenja najočuvanija je Donžon kula, visine 20m, koja je danas u potpunosti restaurirana.

Saborna crkva ili Crkva svetog Oca Nikolaja -sazidan je u 18. veku i najstariji je pravoslavni hram Vršcu. U kriptama crkve sahranjeno je nekoliko vršačkih vladika. Crkva nije samo pravoslavni hram već je i značajan spomenik kulture koje je ukrašavalo niz poznatih slikara čija se dela i danas nalaze u njoj. To su Nikola Nešković sa 10 celivajućih ikona, Pavel Đurković koji je uradio ikonostas, Simeon Jakšić i Mihajlo Popović sa zidnim slikama i dve slike Paje Jovanovića, Sveti Nikola spasava osuđenike i Sveta Angelina za koju se veruje da je lik Angeline radio po liku svoje majke.

Bela Crkva

Poput rasutih bisera, Belocrkvanska jezera svojom lepotom mame posetioce. Svako od jezera poseduje neku svoju specifičnu čar; neko dolazi zbog skrivenih i mirnih plaža, neko radi provoda i dobre zabave , pecaroši zbog riba od “ dva metra“ surferi i jedriličari radi vetra za kojim večito čeznu…. a deca ko deca, mole da ih mame i tate ostave samo još “ 5 minuta“ u vodi. Zbog 7 jezera, Belu Crkvu zovu grad jezera. Godine 1904. počelo je iskopavanje i eksplotacije šljunka na području Bele Crkve. Vađenjem šljunka za industrijsku potrebu nastala su veštačka jezera, sada predstavljaju jednu od glavnih atrakcija opštine. Belocrkvanska jezera, zbog njihovih karakteristika, često nazivaju „Bisernom ogrlicom Banata“ .

Jezera se naslanjaju na urbano područje Bele Crkve i svojim potencijalom na komplementaran način upotpunjuju turističku ponudu SRP Deliblatska peščara. Najpopularnija od ovih jezera su Gradsko jezero, Vračevgajsko, Šaransko i Šljunkara. Ostala jezera nisu urbanizovana i predstavljaju raj za ronioce i strastvene pecaroše, koji su u najvećem broju i posetioci ovih jezera. Bela Crkva je i mesto bogate tradicije i kulturno-istorijskog nasleđa. U starom gradskom jezgru nalazi se regionalni Istorijski arhiv, Muzej sa najdužom tradicijom u Vojvodini, zatim Rimokatolička crkva Svete Ane, Ruska crkva, zaostavština Belih Rusa, zatim rumunska, kao i srpska pravoslavna crkva Sv. Petra i Pavla koja je najstarija (1780.). Odmah iznad starog jezgra uzdiže se vidikovac „Tri krsta”, sa jedinstvenim pogledom na Belu Crkvu i okolinu. Tu je i stoletni Gradski park, koji je u letnjem periodu interesantan za odmor kako tokom dana, tako i tokom večernjih sati, u kome se održava bogat kulturno-umetnički i zabavni program.